پیر مرد بود و حسرت و گرما؛ و خطوط چهره‌اش هزار بار غم بر غم؛ پیر مرد ناامید از این همه رنج و درد برای سالیان سال زحمت خویش.

-چه می‌شوداگر باران ببارد؟

و باران تمام فکر و ذکر و حواسش شده‌بود. با انگشتش برای هزارمین بار شمرد:

-یک،  دو، سه، چهار، پنج، شش، هفت، هشت، نه، ده.

ده ساله بودند انارهای باغش و دو سال بود که ۀب قطره قطره، چکه چکه از چاه می‌کشید تا درختانش سبز بمانند به امید آینده.

شاید سال بعد باران ببارد.

اما بارن نمی بارید. پیر مرد بود و حسرت و گرما و خطوط چهره‌اش هزاربار غم بر غم.

دو جوانش به امید آینده‌ای روشن مهاجر شده‌بودند و پیر‌مرد روز کوچیدنشان هیچ به ماندن دعوتشان نکرد.

-         چرا بمانند، این‌جا جز حسرت و غم، مگر چیز دیگری هم هست. خدا پشت و پناهتان.

برویدکه مبادا شما نیز چون درختانم خشکیده شوید.

درختان انارش، تمام زندگیش، هستیش هر سال آغاز بهار به گل می نشست  پیرمرد با نگرانی و شادمانی گلنار می‌شمرد. اما آخرش چه؟